BENİ ÖDÜLLE CEZALANDIRMA – DR. ÖZGÜR BOLAT

“Beni Ödülle Cezalandırma” kitabını okurken hissettiklerimi altını çizdiğim cümleleri sizlerle bu yazımda paylaşacağım.

Kitaptaki tekrarlar beni kitabı okurken biraz sıktı. Çok doğru konular çok güzel işlenmiş fakat tekrara çok yer verilmiş. Bu konuda yapılan farklı araştırmaların kitapta yer alması istenmiş bu da tekrara sebep olmuş. Kitabın ikinci bölümü daha akıcı. İnsanın çocuğun eğitimde yaptığı yanlışları görmesi ve kendini düzeltmesi için faydalı bir kitap. Bazen sıkıcı gelse de iyi ki okumuşum dediğim kitaplardan.

Şimdi kitabı okurken altını çizdiğim cümlelerden ve bu konudaki fikirlerimden bahsedeyim. Başlamadan önce şunu söylemeliyim. Ödülün yanlış bir yöntem olduğuna ben bu kitap ile ikna oldum. Öğrencilerimin de kızımın da eğitiminde kullandığım bu yöntem yerine nasıl çözüm bulurum kafam çok net değil ama işin kolayını bırakıp daha etkili yöntemler bulmam gerektiğini düşünüyorum. 

Yazarın da dediği gibi “Ödülle bir çocuğa işi yaptırabilirsiniz ama olumlu tutum ve iç motivasyon geliştiremezsiniz.” Çocuklarımızda iç motivasyonu kesinlikle sağlamalıyız diye düşünüyorum ben de. Başarmanın hazzını öğretmeliyiz. 

Yazar Tutum ve Davranıştan bahsetmiş. Ve şöyle demiş; “Tutum davranışı değiştirdiği gibi, davranış da tutumu değiştiriyor.”

Mekanik işlerde performans ödül ile artar ama muhakeme gerektiren işlerde artırmaz. Ödül stres ve endişe yaratır. Stresli anlarda muhakeme yeteneği azalır. 

21. yüzyıl becerilerinin en önemlilerinden biri olan yaratıcılıktan kitapta bahsedilmiş. Değerlerin öğretiminden bahsedilmiş ve ve bir filmden bahsetmiş ben izlemedim. En kısa zamanda izlemek istiyorum. Filmin adını buraya not düşeyim unutmayayım “Eve Yolculuk”. İzleyenlerden yorum bekliyorum. Ben izlemeyi düşünüyorum.

Şu cümleleri bir öğretmen olarak paylaşmak ve ben de eğitim sisteminde yanlış yapıldığını vurgulamak istiyorum. “Eğitim sistemimiz, yapısalcı yaklaşım, eleştirel düşünme, keşfetme istiyor ama okullar bunları sağlayamıyor. Neden? Çünkü sistem bilgiyi ölçen sınavlara göre çocukları ve okulları ödüllendiriyor.” Eğitim sisteminde çok yanlışlar var ama bu konu beni aşıyor ve bu yüzden yorumsuz. 

İlişkiler ve mutluluk üzerine yazarın vurguladığı cümleler dikkatimi çekti. “İnsanlar ne kadar çok güven ilişkisi kurarsa, o kadar mutlu oluyor.” “Ödül ilişkilere zarar verdiği için insanları mutsuz ediyor.” Bu bölümde altını çizdiğim daha pek çok cümle var. Bence bu bölüm mutlaka okunmalı.

Peki ödül yerine ne yapmalı? Bu bölümde kitapta en yararlı bölüm diye düşünüyorum. Aile sahip olmak istediği değil, sahip olduğu çocuğu yetiştirir diyor yazar ve aile kendini değiştirmesi için de davranışlarını değil, düşüncesini değiştirmesi gerekir diye ekliyor bu bölümde. Bence bu bölümde en önemli cümle “Doğru olanı yapmak zaman, emek ve enerji ister.” Ben kendi adıma yanlışlarımın farkındayım ama farkında olmak düşünceleri ve ardından davranışları değiştirmeye yetmiyor ama yapmalıyız bunu için çabalamalıyız. 

Kendimi irdelediğim güzel bir kitaptı. Güzel bir okuma deneyimiydi. Özellikle ikinci kısımdan sonra kitabı daha sevdim. 

Sizin de kitap hakkında yorumlarınızı bekliyorum. Herşey gönlünüzce olsun. 

Buraya bir not daha düşeyim. Kitapta bahsedilen ve okumak istediğim bir kitap: Halil Cibran’ın Ermiş. Okuduysanız yorum yazarak fikrinizi söyler misiniz?