Odd ve Ayaz Devleri - Neil Gaiman

Odd ve Ayaz Devleri, kısa ve sıcacık, masal kıvamında bir kitap. Okurken çocuklara hitap ettiğini düşündürse de aslında herkese hitap eden bir kitap. Neil Gaiman, kalemi çok güçlü, hayal gücü çok kuvvetli, okudukça insanı daha çok okumaya sevk eden bir yazar. Bunu bu kitabında bir kez daha tecrübe ettim.

Odd ve Ayaz Devleri, İthaki Yayınları tarafından güzel dilimize kazandırılmıştır. Çevirisi Emine Ayhan tarafından yapılmıştır. Hemen kitap ile ilgili görüşlerime geçmek istiyorum.

Ana kahramanımız Odd, şanssız bir çocuktur. Babasını bir deniz kazasında kaybettikten sonra annesinin yeniden evlenmesi sonucu 7 tane üvey kardeşe sahip olur. Onlarla zaman geçirmeyi pek sevmeyen Odd, boş zamanlarında yaşadıkları yere çok yakın olan ormana gider. Belki de babasının bir balta ustası olmasından dolayı burada zaman geçirmeyi çok sever. Hatta ormanda bir de babası tarafından yapılmış bir kulübe vardır. Bu kulübe Odd için bir mutluluk durağıdır. Burada kendini rahat hisseder.

Aslında hikayemiz de tam olarak Odd'un bu kulübede kaldığı günlerden birinde başlıyor. Eve dönmek için kulübeden ayrılmaya niyetlenen Odd, kendisine bir şeyler anlatmak istediğini düşündüren bir tilkiyle karşılaşıp, onu izlemeye koyulunca, tilkinin O'nu, ağaca sıkışmış bir ayı ve onun yanında duran bir kartala götürdüğünü görür. Odd, ayıyı düştüğü durumdan kurtarır. Ancak geri dönmeye koyulunca hayvanlar Odd'un peşinden gelirler ve gelişen olaylardan sonra Odd; tilki, ayı ve kartalın kendi aralarındaki konuşmalarına şahit olur ve burada bir şeyler öğrenir. :)  Asgard'ı (neresi olduğunu yazmayacağım :)) ele geçiren Ayaz Devleri ile mücadele bu noktada başlar. Odd bu gizemli hayvanlara yardım etmeye karar verir.

Kitaptan daha fazla bahsetmeyeceğim. Neil Gaiman bana göre çok samimi ve güzel bir hikaye anlatmış. Masalsı bir anlatım ve hoş bir sona sahip. Neil Gaiman'ı seviyorsanız veya Neil Gaiman ile daha önce tanışmamışsanız okumanızı önereceğim bir kitap. Siz de kitapla ilgili yorumlarınızı paylaşırsanız sevinirim. Bir sonraki yazımda görüşmek üzere...